TOP_N

 DE WET VAN DE VRIJHEID  
 

Christen en wereld

Boek blz. 204 t/m 211

<<<<<<<    MENU DEEL 3    >>>>>>>
 
 

3.3.11

 

  

Te bestuderen teksten:

0

De wet van de vrijheid

  

Jac. 1:25

0

Misschien rijst nu een zucht omhoog en vragen we ons wanhopig af hoe dat mogelijk is voor een mens in al zijn zwakheid en falen. Voor de natuurlijke mens is dit dan ook niet weggelegd. De vanuit- de- ziel gemotiveerde mens laat het hier dan ook afweten. Leven naar Gods wil is immers alleen mogelijk voor de nieuwe mens. die in onze geest wederomgeboren is.

    
 

De bijbel spreekt dan over de geestelijke mens, die zich niet meer laat leiden door zijn vlees, noch door zijn ziel, noch door wereldgeesten, die door de letter van geboden en verboden de mens weer onder een juk van dienstbaarheid willen brengen.

    
 

De vrijgemaakte, wedergeboren mens, waar de Geest van God de verlangens en de wil van God in het hart schrijft en vrijwillig zijn hart buigt voor de volmaakte wet der vrijheid om God te dienen in de geest.

    
 

Wat een geweldige rijkdom! Wat een vreugde om een kind van God te zijn! Dan wordt pas goed duidelijk wat ons geleerd wordt in:

  

 

0

"Die van de wereld gebruik maken, als zouden zij haar niet ten einde toe gebruiken. Want het uiterlijk van deze wereld is bezig te verdwijnen".
  1Cor. 7:31
 

Dit is heel duidelijk. Bezittend als niet-bezittend; kopen alsof je het niet zou behouden. Het wil zeggen dat een christen wel alles mag bezitten, maar er niet aan moet vastzitten.

    
 

"De wereld gebruiken, maar niet alsof wij deze ten-einde-toe opgebruiken".

    
 

U mag alles gebruiken waarvoor u God kan dankzeggen; alles in de wereld en in het leven waarover u de zegen van de Heer kan vragen.

    
 

Het jodendom kende zijn vele onthoudingen. Johannes sloot dat tijdperk af en leefde in grote soberheid in de woestijn.

    
 

Het heidendom kent zijn bizarre onthoudingen en strenge ascetische levenswijzen om de geest te doen loskomen van het lichaam en zich zo te verenigen met het goddelijke.

    
 

Jezus viel eigenlijk uit de toon. Hij kwam ’etende en drinkende’ en begaf zich in de wereld onder de mensen Toch leefde Hij dagelijks in de diepste gemeenschap met God. Hij leefde in de wereld, maar was los van de wereld. Hij hield van zijn moeder en zijn aardse familie, maar stelde God boven hen. Hij kon alles krijgen in de wereld; het werd Hem persoonlijk aangeboden door de overste van de wereld. Maar Jezus was er niet op uit om de wereld op te gebruiken. Hij stierf jong na zijn aardse taak volbracht te hebben.

  

Matth. 11:18, 19
 

Daarom zegt ook Paulus ‘‘We zullen de wereld niet ten einde toe (op) gebruiken’’, d.w.z. er alles uit willen halen wat er in zit. Zó leven echter wel veel mensen. Ook vaak christenen...

    
 
 
   

Te bestuderen teksten:

0

Onbesproken Kinderen

   Filip. 2:12-17

0

"Weest heilig, want Ik ben heilig"
 

Lev. 11:44; 1Petr. 1:16;
vgl.: Lev. 20:7

0

"Weest volmaakt zoals uw hemelse Vader volmaakt is"
 

Matth. 5:48

0

"Jaagt naar de heiligmaking, zonder welke U de Here niet zien zal"
 

Hebr. 12:14

0

Zó zouden er nog heel veel teksten genoemd kunnen worden met deze zelfde strekkingen.

    
 

Wanneer we deze Schriftplaatsen in al zijn volle consequenties op ons af laten komen, is dit eigenlijk wel heel schokkend en leidt voor velen tot gigantische frustraties. Heilig... Volmaakt... Net als God zijn... Jagen naar de heiligmaking, omdat je anders God nooit te zien zal krijgen.

    
 

Wat moeten we daar in vredesnaam mee aan? Welk christen is nu toch volmaakt en heilig? Hoevelen jagen echt naar een verandering? Is het dan al met al niet een hopeloze zaak? Een utopie, een droomwereld...?

    
 

Is het niet beter om één en ander gauw af te zwakken? Er een geestelijke symbolische betekenis aan te geven?

    
 

Natuurlijk is dat ook wel op grote schaal gebeurd, maar dan wordt toch ook weer tekort gedaan aan de bijbelse boodschap.

    
 

Een paar duidelijke zaken kunnen we toch wel stellen:

    

0

□

God is heilig en volmaakt en dit is een standaard voor eeuwig leven.

    

0

□

Deze standaard wordt ook voor de mens als voorwaarde gesteld voor het eeuwig leven.

    

0

□

De mens is in zijn oude natuur onmogelijk in staat om hier aan te voldoen. Ook de gelovige christen vindt in zijn natuur en karakter geen mogelijkheden om hieraan te beantwoorden.

    

0

□

Er is tot nu toe slechts één mens geweest, die aan deze voorwaarden voldaan heeft en dat is Jezus Christus, de Zoon van Maria en de Zoon van God.

    
 

Ondanks dit laatste... proberen wij toch steeds weer ons uiterste best te doen om net als Jezus te zijn en om Zijn voorbeeld na te volgen. We ontdekken ook steeds weer onze machteloosheid om dat te volbrengen.

    
 

Het is een uiterst frustrerende zaak voor heel veel gelovigen, die het werkelijk ernstig menen met de navolging van Christus. Juist zij, die in Zijn voetstappen willen wandelen en echte navolgers van Jezus willen zijn. Zij, die het niet zo nauw nemen en er genoeg aan hebben, dat Jezus voor hun zonden is gestorven, hebben het gemakkelijker.

    
 

Toch wil de Heer ons ook niet in dit eerste stadium houden... en verlangt Hij dat we zullen opgroeien en toenemen in geestelijke volwassenheid en heiligmaking.

    
 

In Filippenzen 1:21 zegt Paulus: 'Het leven is mij Christus’

  

Filip. 1:21
 

Hij spreekt hier over het enige leven, dat voor hem de moeite waard was namelijk het geloofsleven, het geestelijke leven, opstandingsleven of hoe we het ook willen aanduiden.

    
 

Hij zegt niet: ‘als Christus’, ’gelijk aan Christus’, of een ‘imitatie’ van ’Christus’ leven. De apostel constateert nuchter, dat zijn nieuwe leven ’Christus’ is.

    
 

Hij zegt dus eigenlijk: niet meer ik, niet meer mijn leven, niet meer mijn pogingen om als Christus te leven, maar... Christus leeft in mij!

    
 

Het opstandingsleven van Christus is in hem geplant door de wederge-boorte en nu leeft er in zijn binnenste een totaal nieuw leven, dat alleen maar plaats en ruimte vraagt om te groeien en zich te ontwikkelen!

    
 

Dat was nodig omdat er in ons oude, natuurlijke leven totaal geen vatbaarheid was om iets geestelijks voort te brengen, dat waard was om eeuwig te leven.

    
 

Het is niet een zaak om meer je best te doen of het anders aan te pakken. De Bijbel roept ons alleen maar op om totaal af te zien van onszelf en onze natuurlijke mogelijkheden.

    
 

Dat lijkt wellicht negatief en het strookt ook niet zo met mijn eigen idee over mens-zijn. Van nature ben ik niet zo lijdzaam en heb de neiging het leven best aan te kunnen zonder iemand direct nodig te hebben om op de been te blijven... Maar het is absoluut Gods Woord en het is Zijn gedachte over ons oude, natuurlijke leven.
Zelfs in wedergeboren staat, zijn onze natuurlijke bronnen het grootste gevaar voor ons geestelijk leven, dat steeds weer door ons wordt onderschat!

    
 
 

Het voorbeeld van Maria

  

Te bestuderen teksten:

0

Wat is de beste houding om dit Christusleven in ons te laten groeien?

    
 

□

Aanvankelijk had Maria net als wij allen een gewoon natuurlijk leven. Niet meer en niet minder.

    

0

□

Dan valt Gods oog op haar. Zij is de uitverkorene en krijgt speciaal bezoek uit de hemel. ’Gezegende onder de vrouwen’. Waarom? Niet in de eerste plaats om haar afkomst. Er waren er velen geweest uit het geslacht van David...

    

0

□

Zij was gezegend omdat zij het leven van Christus in zich mocht ontvangen. Het zou in haar groeien en dat wat later uit haar geboren werd, zou de naam Jezus dragen. Dat was de hemelse boodschap!

    
 

Deze boodschap komt nog steeds tot de mensen. Het is het evangelie (blijde boodschap). Het komt tot natuurlijke mensen net als Maria. Keer op keer klinkt de bijbelse boodschap: ’Gezegenden, uitverkorenen... het leven van Christus is in jullie... Daarom zijn jullie gezegend’.

    
 

De zegen ligt niet alleen in de verzoening, het vrijgekocht zijn van de macht van de boze. Dat is allemaal geweldig, dat is een zegen! Het is dan ook de basis voor alles. Het is de zegen van het Kruis van Christus. Daar werd immers alles vereffend... Daar vinden we de grondlegging van de vergeving der zonden. Daar werd de kloof tussen God en de mens door Jezus overbrugd. Daar werd aan Gods gerechtigheid voldaan.

    
 

Maar dat is nog niet het hele evangelie! Wel werd daar het fundament gelegd, waarop gebouwd kan worden.

    
 

Wat zou de mens moeten doen, zonder de mogelijkheid van een nieuw leven, dat beantwoordt aan Gods voorwaarden? We zagen al, dat daar alleen Jezus’ leven aan voldoet. We moeten dus Zijn leven in ons hebben. Er is geen andere weg! Als we niet kunnen zeggen: ’’Het leven in mij is het Christusleven’’, dan zijn wij reddeloos verloren. Zonder wedergeboorte is er geen hoop, hoe goed u ook bent naar de mens gesproken!

    
 

Er is maar één soort leven, dat het Koninkrijk Gods kan beërven, en dat is het volmaakte leven van Jezus.

    
 

De Eerste mens waar het Jezusleven in werd geboren was Maria.
Zoals het in haar lichaam werd verwekt, wordt het zelfde leven in onze geest verwekt.

    
 

Voordat het echter in onze geest verwekt kon worden, moest dit goddelijke leven eerst beproefd worden. Het moest alle staten van verzoekingen doorlopen hebben en daarin staande zijn gebleven... het moest de diepste fasen van vernedering en ontlediging, lijden en dood doorlopen hebben en dwars door de dood deel hebben gekregen aan de opstanding naar geest, ziel en lichaam.

    
 

Daarna kon dit goddelijk zaad van Jezus’ leven vermenigvuldigd worden en in de geest (ofwel het hart) van elk mens geplant worden, die zich tot God bekeert en zo de wedergeboorte meemaakt. We kunnen van Maria veel leren, voornamelijk op het punt van overgave.

    
 

"Mij geschiede naar uw Woord"

  

Luc. 1:38
 

Dat is overgave van een mens aan God. Geen discussie. Geen onnodige vragen. Eenvoudig geloof en volkomen overgave aan de werking van God.
Ze besefte er niets aan te kunnen afdoen noch te kunnen toedoen. Al zou zij willen... zij zou niet kunnen.

    
 

Als er goddelijk leven in haar zou moeten ontstaan, dan zou alleen God daar voor kunnen zorgen... Wij mogen haar hierin navolgen... in de eerste overgave, maar ook in elke volgende overgave, die gevraagd kan worden: ‘‘Mij geschiede naar uw Woord’’.

    
 

De Heilige Geest overschaduwde haar!

    
 

Het is de Heilige Geest die over ons komend en in ons werkend, het volmaakte leven in ons bewerkt. Het is steeds weer in afhankelijkheid naar Hem opblikkend en ons laten overschaduwen door Hem, die dit allemaal in ons werkt. Steeds weer zelf een stap opzij zettend, opdat Hij de volle kans krijgt om Zijn werk in ons leven te doen.

    
 

Dan ontstaan er ook lofzangen in ons leven zoals in Maria de lofzang geboren werd: ‘‘Mijn ziel maakt groot de Here! Mijn geest verblijdt zich over God. Hij heeft omgezien naar de nederige en eenvoudige staat van zijn kind’’ .

  

Luc. 1:46-55
 

Één grote jubel voor hetgeen God in haar is begonnen en zo zullen ook wij haar voorbeeld navolgen...

    
 
 
Want het is God, die in u werkt  

Te bestuderen teksten:

0

"Werkt uw zaligheid met vrezen en beven, want het is God, Die in U werkt, beide het willen en het werken."
 

Filip. 2:12, 13 (St. V.)
 

In deze tekst staat alles in goed evenwicht. Toch vraagt dit wel om de hele tekst ernstig te nemen.

    
 

a.

Werkt uw eigen zaligheid...

    

0

 

Dit verstaan we vaak verkeerd. We lezen niet verder en gaan ijverig aan het werk. ‘‘Werken aan de eigen zaligheid’’. We nemen een vast besluit, een daad van onze wil. We zullen het gaan uitwerken... Met Gods hulp er tegenaan. Vroeg opstaan. Stille tijd. Getuigen. Geen dienst overslaan. Er is een werk te doen!

    

0

 

Heeft Jezus niet gezegd: ’’Doe dat en je zult leven’’? Zo beginnen veel christenen... blakend van ijver... Ze lopen hard en... ze lopen dood!

    

0

 

Het is ten enenmale onmogelijk je eigen zaligheid te bewerken met krachten van je oude schepping - hoezeer je ook je best doet.

    
 

b.

 Want het is God, die in u werkt!    

0

 

Hier ligt de enige mogelijkheid.

    
 

c.

Met vrezen en beven

    

0

 

Ontzag voor Gods werk in je binnenste.

    
 

d.

Zowel het willen als het werken

    

0

 

1.

Gods willen in je binnenste toelaten.

    

0

 

  

In overgave je eigen wil richten op de Zijne.

    
 

 

2.

Dan volgt ook het werken.

    

0

 

   De werken Gods door je heen laten uitwerken.    
 

Naar deze werken behoeft niemand wanhopig te zoeken. Ook daar heeft de Heer in voorzien. Ik noem u de volgende tekst, die hier op aansluit, namelijk:

    
 

"Wij zijn Zijn maaksel, geschapen (wedergeboren) om goede werken te doen, die God tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen"
 

Ef. 2:10
 

Heel duidelijk nietwaar? In onze herschepping zijn krachten van God aanwezig om goede werken te doen. Die ‘werken’ (dus eigenlijk Gods werken) heeft God tevoren bereid en voor ons klaargelegd.

    
 

Het betekent dat we onze goede werken niet behoeven te zoeken, omdat ze al gereed liggen en op onze weg zullen komen... Soms zelfs als we ze niet verwachten. Als we ons op deze weg laten leiden, zullen er ook geen opdrachten op onze weg komen, die we nog niet aankunnen.

    

3.3.11.3.1

Niet passief

    

0

Is passiviteit dan de weg voor een christen? Neen geenszins!
Maria droeg tijdens de zwangerschap toch wel duidelijk de zorg voor het leven in haar en ook na de geboorte was er zorg nodig. Haar lichaam leverde ook krachten en voedingsstoffen op voor het in haar groeiende leven.

    
 

Zó dragen ook wij verantwoordelijkheid voor het leven van Christus in ons. We zullen steeds stappen opzij moeten zetten voor hetgeen zich in ons binnenste ontwikkelt.

    
 

Wij kunnen met onze wil het goddelijke niet bewerken. De Heilige Geest in ons echter richt zich er op om onze wil om te vormen tot het doen van Gods wil. Dit betekent echter wel, dat we bereid moeten zijn om de Geest dit te laten uitvoeren en ons daar niet tegen te verzetten. Dat betekent concreet, dat onze wil steeds weer opnieuw gekruisigd dient te worden, alvorens deze eenswillens kan zijn met Gods wil.

    
 

Als onze wil na deze overgave deel krijgt aan de opstanding, betekent dat, dat onze vernieuwde en opgewekte wil zich met grote vreugde verenigt met Gods wil en dat daarna een werk van God gaat volgen!

    
 

Dit gebeurt niet eenmaal in je leven, maar steeds opnieuw worden we opgeroepen om de goede keuzen te maken!

    
 

Als we deze geestelijke principes verstaan, zullen we een enorm stuk rust in ons geestelijk leven ervaren en veel krampachtigheid verliezen.

    
 

Als troost en bemoediging, denk ik nu nog aan een Schriftplaats waar geschreven staat, dat Hij die een goed werk in ons is begonnen, dit ook zal voleindigen.

  

Filip. 1:6
 

God is geen opgever. Bij mensen is dat verschillend. De één is meer een volhouder dan de ander. Dat is verschil van karakter... Zelf geef ik niet gauw op, als ik ergens aan begin. Hoe meer tegenstand, hoe moeilijker het gaat, des te meer... uitdaging en inzet om het af te maken.

    
 

Toch zijn er situaties, die boven ons vermogen gaan. Dan moeten we het opgeven, hoezeer we dan ook alles met de volle inzet hebben gedaan.

    
 

Maar God geeft nooit op! Er gaat ook niets boven Zijn vermogen.

    
 

We kunnen Hem maar op één manier belemmeren en wel door ons ongeloof, en ongehoorzaamheid.

    
 

Jezus zei:

    

0

"Blijft in Mij, gelijk Ik in u"

 

Joh. 15:4
 

Dat zegt toch alles klaar en duidelijk:

    
 

Blijf in Jezus; Blijf in Zijn Woord; Blijf in Zijn gemeenschap; Blijf in Zijn vergeving; ook al voelt u zich onwaardig... en de vrede en de kracht Gods zullen u niet verlaten.

    
 
 
 

<<<<<<<    MENU ONDERWERPEN    >>>>>>>